Szukając inspiracji na obiad dla moich makaronożernych Panów natrafiłam na prosty sos boloński nieżyjącej już Włoszki Marcelli Hazan, autorki wielu książek kucharskich, której Amerykanie zawdzięczają wtajemniczenie w sekrety tradycyjnej kuchni włoskiej.
Tak zupełnie szczerze to podeszłam do tego przepisu z nieufnością – co tam tysiąc opinii w NYTimes’ie, wychwalających go pod niebiosa. Przecież ja wiem lepiej i, bazując wyłącznie na opisie, nie ma szans, by z mielonej wołowiny, wina, mleka i puszki pomidorów powstał sos boloński królujący w rankingach. Postanowiłam jednak sprawdzić nie zmieniając absolutnie niczego, choć bardzo, ale to bardzo mnie korciło, by dodać a to czosnek, a to bazylię czy pietruszkę. Ku mojemu zaskoczeniu sos był przepyszny. Tak swojsko, bez fajerwerków, solidnie pyszny. Jeśli więc macie ochotę na makaron z domowym mięsnym sosem, zapraszam. A ja wracam do wychodzenia ze zdumienia nad genialną prostotą przepisu Marcelli Hazan.
Spaghetti po bolońsku
Składniki
- 1 łyżka oliwy
- 3 łyżki masła plus 1 łyżka (do makaronu)
- 1/2 szklanki pokrojonej drobno cebuli
- 2/3 szklanki drobno pokrojonej marchewki
- 2/3 szklanki drobno pokrojonego selera naciowego
- 35 dag mielonego mięsa wołowego
- 1 szklanka mleka
- 1/8 łyżeczki gałki muszkatołowej
- 1 szklanka białego wina (wytrawnego)
- 1 1/2 szklanki pomidorów w puszce, pokrojonych
- sól i pieprz
- 1/2 kg spaghetti (lub innego makaronu)
- parmezan do posypania
Instrukcje
- Do garnka wlewamy oliwę, wkładamy masło i pokrojoną cebulę. Podgrzewamy na średnim ogniu, aż cebula będzie zeszklona (około 5 minut). Dodajemy marchewkę i seler, mieszamy i podsmażamy przez 2 minuty. Dodajemy wołowinę, rozgniatając ją na małe kawałki widelcem lub łyżką. Solimy i pieprzymy. Mieszamy i podsmażamy, aż wołowina nie będzie różowa.Wlewamy mleko i gotujemy powoli, aż się wygotuje. Dodajemy gałkę, mieszamy, wlewamy wino i ponownie gotujemy, aż się wygotuje. Wrzucamy pomidory, mieszamy, doprowadzamy do wrzenia i gotujemy na bardzo, ale to bardzo małym ogniu (w przepisie nazywa się to leniwym wrzeniem) przez, uwaga, co najmniej 3 godziny. Najlepiej 5. Bez przykrycia. Yup, w tym tkwi sekret - w długim i i baaaaaardzo powolnym gotowaniu. Jeśli sos będzie kompletnie suchy i zacznie przywierać, można dolać 1/2 szklanki wody. Na koniec solimy do smaku.Mieszamy z ugotowanym makaronem (który przyrządzamy zaraz przed posiłkiem), dodajemy łyżkę masła i serwujemy, posypując każdą porcję parmezanem. Smacznego!
