Spaghetti po bolońsku

Szukając inspiracji na obiad dla moich makaronożernych Panów natrafiłam na prosty sos boloński nieżyjącej już Włoszki Marcelli Hazan, autorki wielu książek kucharskich, której Amerykanie zawdzięczają wtajemniczenie w sekrety tradycyjnej kuchni włoskiej. 

Tak zupełnie szczerze to podeszłam do tego przepisu z nieufnością – co tam tysiąc opinii w NYTimes’ie, wychwalających go pod niebiosa. Przecież ja wiem lepiej i, bazując wyłącznie na opisie, nie ma szans, by z mielonej wołowiny, wina, mleka i puszki pomidorów powstał sos boloński królujący w rankingach. Postanowiłam jednak sprawdzić nie zmieniając absolutnie niczego, choć bardzo, ale to bardzo mnie korciło, by dodać a to czosnek, a to bazylię czy pietruszkę. Ku mojemu zaskoczeniu sos był przepyszny. Tak swojsko, bez fajerwerków, solidnie pyszny. Jeśli więc macie ochotę na makaron z domowym mięsnym sosem, zapraszam. A ja wracam do wychodzenia ze zdumienia nad genialną prostotą przepisu Marcelli Hazan.

Spaghetti po bolońsku

Sos będzie bardzo gęsty i tak ma być. To nie jest sos pomidorowy z mięsem, tu pomidory są jakby drobnym dodatkiem. Co, oczywiście, nie umniejsza końcowemu rezultatowi!

Przepis tłumaczę bardzo dosłownie; jedynym składnikiem, który odrobinę zmieniłam są pomidory - miały być włoskie pomidorki w puszce, były zwykłe pokrojone amerykańskie.

4 from 3 votes

Print Pin Rate

Servings: 4

Składniki

• 1 łyżka oliwy
• 3 łyżki masła plus 1 łyżka (do makaronu)
• 1/2 szklanki pokrojonej drobno cebuli
• 2/3 szklanki drobno pokrojonej marchewki
• 2/3 szklanki drobno pokrojonego selera naciowego
• 35 dag mielonego mięsa wołowego
• 1 szklanka mleka
• 1/8 łyżeczki gałki muszkatołowej
• 1 szklanka białego wina (wytrawnego)
• 1 1/2 szklanki pomidorów w puszce, pokrojonych
• sól i pieprz
• 1/2 kg spaghetti (lub innego makaronu)
• parmezan do posypania

Instrukcje

• Do garnka wlewamy oliwę, wkładamy masło i pokrojoną cebulę. Podgrzewamy na średnim ogniu, aż cebula będzie zeszklona (około 5 minut). Dodajemy marchewkę i seler, mieszamy i podsmażamy przez 2 minuty.

  Dodajemy wołowinę, rozgniatając ją na małe kawałki widelcem lub łyżką. Solimy i pieprzymy. Mieszamy i podsmażamy, aż wołowina nie będzie różowa.

  Wlewamy mleko i gotujemy powoli, aż się wygotuje. Dodajemy gałkę, mieszamy, wlewamy wino i ponownie gotujemy, aż się wygotuje. Wrzucamy pomidory, mieszamy, doprowadzamy do wrzenia i gotujemy na bardzo, ale to bardzo małym ogniu (w przepisie nazywa się to leniwym wrzeniem) przez, uwaga, co najmniej 3 godziny. Najlepiej 5. Bez przykrycia. Yup, w tym tkwi sekret - w długim i i baaaaaardzo powolnym gotowaniu. Jeśli sos będzie kompletnie suchy i zacznie przywierać, można dolać 1/2 szklanki wody. Na koniec solimy do smaku.

  Mieszamy z ugotowanym makaronem (który przyrządzamy zaraz przed posiłkiem), dodajemy łyżkę masła i serwujemy, posypując każdą porcję parmezanem.

  Smacznego!